Home साहित्यलघुकथा लघुकथा : उपकार  – शान्ता तिम्सिना

लघुकथा : उपकार  – शान्ता तिम्सिना

by Admin
0 comments

 “सुन त, बुढा !  अब  म सुत्केरी हुने बेला भयो ।  के ले उकास्छौ ?” पेटमा हुर्किदै गएको मायाको चिनोप्रती सङ्केत गर्दै उनले भनिन् ।

“तिमि चिन्ता नगर न !  म  केही व्यवस्था  गरिहाल्छु  नि !”  उसले सहजै  श्रीमतीलाई सान्त्वना दिँदै भन्यो ।

गरिब र अभावको पीडाले दन्केको आगो कसरी  निभाउने ? सञ्जयको लागि यो चिन्ताको विषय थियो । वर्षामा तपतप  पानी चुहिने झुपडी भए पनि  गुजाराको लागि  दाना पानी थिएन घरभित्र ।

सुत्केरी कसरी उतार्ने होला । ऊ सोच्दै थियो ।

साँझ पख  उनीहरूको घरमा लक्ष्मीको आगमन भयो सञ्जय दौडिएर  छिमेकीको घर भित्र पस्यो र आफ्नो समस्या तेर्साएर केहि रकम सापटीको लागि हात जोड्दै अनुनय गर्न थाल्यो । निस्ठुरी  छिमेकीले उसको अनुनय प्रति सहानुभूति बाहेक केही दिन सकेनन् । छिमेकीको रुखो वचन खाएर ऊ सडकमा निस्कियो ।

बाटोमा समाजका प्रतिष्ठित दानवीर ऋषिप्रसादसँग जम्काभेट भयो।

उज्यालो वर्णका ऋषिले  सोधे – किन आत्तिएको सञ्जय ? के भयो ? कता हिँडेका हौ साँझमा ?

उसले सुरुमा त केही भनेन तर ऋषिको विनम्र अनुरोधमा वास्तविकता सबै बतायो ।

ऋषिले उसलाई सान्त्वना दिँदै भने –

चिन्ता लिनु पर्दैन । तिम्रो सबै मनोकामनाहरू पूरा हुनेछन् । तिम्रो जहानलाई तिम्रो खाँचो छ । बरु छिट्टै घर जाऊ ।

हस्याङ फस्याङ गर्दै ऊ  घर पुग्यो । श्रीमतीको मुहार उज्यालो थियो  पूर्णिमाको जून जस्तै धप्प बलेकी

घिउ , फलफूल र खानाका विभिन्न परिकारहरू टेबुल भरी सजिसजाउ देखिन्थे ।  ऊ आश्चर्य चकित भयो ।

उसले छोरीको अनुहारलाई गहिरोसँग नियालेर हेर्‍यो

उज्यालो वर्ण धपक्क बलेकी उसले भर्खरै भेटेर सान्त्वना दिएका ऋषिको अनुहार सम्झियो र मनमनै धन्यवाद दिँदै भन्यो – बढो उपकारी मान्छे !

 Avatar

शान्ता तिम्सिना
भक्तपुर सिर्जना नगर

Leave a Comment

Multi-Purpose Business Company.